...Επί των ημερών του κ. Σημίτη η αδικία μεταβλήθηκε σε αποτυχία, το "βιώσιμο" έγινε συνώνυμο με ό,τι "πουλάει", οι κερδοσκοπικές υπεραξίες κατέστησαν κυρίαρχες, ενώ η ιδέα της "κοινωνικής δικαιοσύνης" χαρακτηρίστηκε παρωχημένη, γραφική και το "συντηρητικό αίτημα" μιας κοινωνικής "οπισθοφυλακής". Οι νεόπλουτοι, οι τζογαδόροι του Χρηματιστηρίου, οι κυνικοί, οι τρομοκράτες του ετερόδοξου, οι μετριότητες, οι πληρωμένοι γραφιάδες και διανοούμενοι με τις δέκα αργομισθίες καθώς και τα ασπόνδυλα γλοιόνια, όλοι αυτοί οι μη-δεξιοί (που σήμερα λένε ότι το δημοψήφισμα είναι δεξιό!), αναγορεύθηκαν, τότε, σε avant-gard της ελληνικής κοινωνίας. Αυτός ήταν και είναι ο εκσυγχρονισμένος κόσμος που μας άφησε παρακαταθήκη ο κ. Σημίτης και ο οποίος εξακολουθεί να είναι στα πράγματα, προσαρμοσμένος στη νέα κατάσταση. Γιατί το "νέο" ήταν για τους εκσυχρονιστές συνώνυμο του χαμαιλεοντισμού. Γιατί πίσω απ' αυτούς υπάρχουν πάντα τα οικονομικά συμφέροντα που θέλουν την υπηρεσία και την "τεχνογνωσία" τους....
από άρθρο ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ Από τη «ΒΡΑΔΥΝΗ»
Ολο το κείμενο ΕΔΩ
